Depresja u mężczyzn - dlaczego tak często pozostaje niewidoczna?

Depresja kojarzy się zwykle z wycofaniem, smutkiem i płaczem. Tymczasem u wielu mężczyzn objawia się zupełnie inaczej — przez złość, drażliwość, pracoholizm czy sięganie po alkohol. To sprawia, że bywa niezauważona nawet przez najbliższe otoczenie.

Dlaczego mężczyźni rzadziej proszą o pomoc?

Wciąż silne są stereotypy: „facet musi być twardy”, „nie narzekaj”, „weź się w garść”. Społeczne oczekiwania uczą mężczyzn tłumienia emocji, a nie ich wyrażania. Zamiast powiedzieć „jest mi ciężko”, częściej próbują poradzić sobie sami - często w sposób, który tylko pogłębia problem.

Jak może wyglądać depresja u mężczyzny?

Zamiast płaczu i wycofania mogą pojawić się:

• drażliwość, wybuchy złości, agresja słowna,

• zwiększone picie alkoholu, używki, ryzykowne zachowania,

• uciekanie w pracę lub intensywny sport,

• izolacja („jestem zmęczony”, „nie mam czasu”),

• problemy ze snem, spadek libido, przewlekłe zmęczenie,

• myśli, że „życie nie ma sensu”, choć rzadko wypowiedziane wprost.

Te objawy często są mylone z „trudnym charakterem” lub „kryzysem wieku”. Tymczasem mogą być sygnałem zaburzenia, które wymaga leczenia.

Konsekwencje milczenia

Nieleczona depresja zwiększa ryzyko samobójstw - statystycznie mężczyźni odbierają sobie życie znacznie częściej niż kobiety. Cisza, wstyd i unikanie pomocy mają realną cenę.

Jak rozmawiać i jak wspierać?

• Unikaj ocen typu „ogarnij się”, „inni mają gorzej”.

• Zamiast rad - oferuj obecność i wysłuchanie.

• Pytaj wprost: „Martwię się o ciebie - czy mogę ci w czymś pomóc?”

• Zachęcaj do konsultacji u specjalisty tak, jak zachęciłbyś do lekarza przy bólu kręgosłupa.

Depresja nie jest oznaką słabości. Oznaką siły jest decyzja, by szukać pomocy.